Op de koffie bij …
De eerste maanden overleven als Anios, hoe doe je dat? We vroegen het aan Natasja Dors, Anios opleider in het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie en eerder in het Catharina Ziekenhuis.
Wat herinner jij nog van je eerste baan als Anios?
Die herinner ik me nog heel goed. Ik startte als Anios in het Rijnland ziekenhuis (nu Alrijne). Het was een plek waar ik heel veel heb geleerd. Ik zoog alle kennis en ervaring op en vond het fantastisch. Dit kwam onder andere door de goede begeleiding die ik kreeg en de kinderartsen die proactief feedback gaven, dus ook benoemden wat er goed ging. Mijn allereerste dienst herinner ik me ook nog heel goed. Ik vond het spannend en kon alleen maar denken: “als m’n pieper het maar doet”.
Een sfeer waarin je actief positieve en opbouwende feedback krijgt, dat lijkt me heel fijn als je als nieuwe Anios begint. Ik herinner me bij mijn eerste baan dat dat niet vanzelfsprekend was. Dat vond ik lastig en het duurde even voordat ik hier zelf om vroeg.
Ja, dat is ook echt mijn tip voor nieuwe Anios, vraag om feedback. Door de jaren heen heb ik gemerkt dat op veel plekken feedback geven nog niet zo spontaan gaat. Dat is echt jammer. Af en toe horen dat je het goed doet, is echt essentieel.
Voelde je een duidelijke overgang tussen coassistent en Anios zijn?
Ja heel duidelijk. Ik herinner me nog heel goed hoe het voelde om ineens de verantwoordelijkheid te hebben. Naast dat het een hele grote verandering was, was ik daar wel heel erg aan toe. “Eindelijk” was ik écht dokter.
Een paar maanden op weg in mijn nieuwe baan, realiseerde ik me “wat weet ik eigenlijk weinig”. Ik vroeg me echt af hoe ik die eerste maanden was doorgekomen zonder al die kennis. Ik ging van onbewust onbekwaam naar bewust onbekwaam.
Als je jouw Anios-tijd vergelijkt met nu, wat is er dan veranderd?
Toen ik studeerde, was er nog geen oudste coschap (eerder semi-artsenstage genaamd). Ik vind het heel goed dat dat er is omdat je dan echt bewust kunt toewerken naar dokter zijn.
Wat ik ook veranderd vind – ik weet nog niet of ik dat iets goeds vind – is dat sommige jonge dokters echt een indrukwekkend uitgebreid CV hebben opgebouwd. Soms vraag ik me af: “Moet dit allemaal? Met welk doel heb je dit gedaan?” Het zou mooi zijn als coassistenten en jonge dokters ook de ruimte voelen om eerst gewoon dokter te zijn en te groeien en ontdekken waar je goed in bent. Dat zijn we een beetje verloren omdat het nu zo lijkt dat elk jaar telt.
Hoe zou dit meer kunnen veranderen denk je?
Ik denk dat er tijdens de geneeskundestudie en de coschappen meer aandacht zou mogen zijn voor wie je bent en minder over welke specifieke specialisatie je wilt doen. Als je tijdens je coschappen meer bezig bent om jezelf leren kennen dan kan je die inzichten inzetten als Anios en die tijd gebruiken om te leren dokter te zijn. Mijn advies is ook hier jezelf tijd voor te geven.
Ik hoop ook dat er binnen de geneeskundeopleiding steeds meer aandacht en waardering komt voor de diversiteit van jonge dokters en dat de opleiding ook stimuleert om jouw unieke kanten te ontdekken en ontwikkelen.
In het Prinses Máxima Centrum proberen we in ieder geval Anios aan te nemen met verschillende kwaliteiten en kijken samen hoe ze zichzelf kunnen ontwikkelen. Ook bij de opleiding tot kinderarts komt steeds meer aandacht voor verschillen in individuen.
Wat ik zelf de afgelopen jaren als Anios heb geleerd is in ieder geval dat je je niet gek moet laten maken en echt jezelf moet blijven, hoe cliché dat ook klinkt.
Ja, maar dat is écht zo. Anders red je het niet en houd je het werk niet vol. Dat heb ik gemerkt door heel mijn carrière heen en dat is belangrijk voor elke Anios.
Wat hieraan raakt is nog het volgende advies: gebruik je Anios baan voor jezelf. Bedenk je wat jij ervan wil leren en hoe jij je als dokter kunt ontwikkelen. Het kan een springplank zijn voor een vervolgopleiding maar zie het niet alleen zo. Het moet ook een intrinsiek leuke baan zijn voor jou. Je kunt overal heel veel leren. Kijk wat jij als mens en persoon nodig hebt om je door te ontwikkelen.
Wat ook nog belangrijk is: zorg voor een mentor of coach en leg contact met je mede-Anios. Je bent niet alleen; je mentoren weten vaak ook nog hoe die eerste baan voelde. Zij hebben ook spannende momenten meegemaakt als nieuwe Anios.
Wat ik merk in het begeleiden van Anios is dat je vaak pas in het tweede halfjaar toekomt aan het nadenken over wie je bent als dokter. Die eerste maanden zijn echt niet altijd leuk maar geef jezelf minstens een halfjaar de tijd om te wennen.
Dankjewel voor je wijze adviezen en bemoedigende woorden! Ik hoop dat dit de beginnende Anios verder kan helpen.
Natasja Dors
2009-2015 Begeleider co-assistenten Catharina Ziekenhuis Eindhoven
2013-2015 Plaatsvervangend opleider A(n)ios Catharina ziekenhuis Eindhoven
2015-2018 Stage opleider Aios Kinderoncologie Radboud Nijmegen
2018- heden Opleider/leidinggevende Anios Prinses Máxima Centrum
Natasja Dors
Interview door Minke Poelert